Asım Ağabey

Dergin var derdin var, ama merak etme bir de Asım ağabeyin var.”

Asım Bey, Asım Amca, Asım Müdür, Asım Başkan ya da Asım Reis hiçbiri kulağa doğru gelmiyor, Asım ağabeyden sonra. Zira ağabeylik öyle kolay kolay herkesin ulaşabileceği bir makam değil, her yiğit giyemez o yeleği. Bundan önce Cahit Zarifoğlu’nun, Fethi Gemuhluoğlu’nun giydiği bu yeleğin son taşıyıcılarından biriydi Asım ağabey. O bizim ağabeyimiz, bizse Asım’ın nesliydik. 

Asım Ağabey gençleri severdi, gençler de Asım Ağabeylerini severdi. Çünkü Asım Ağabey bizleyken bizim gibi olurdu. Onun içinde 18 yaşında heyecan dolu bıçkın bir delikanlı yaşardı. Bizi biz gibi dinler, anlar hatta tartışır, kavga ederdi. Derdimizle dertlenir kimi zaman da derdimize dert eklerdi. Boş durmayı hiç sevmezdi, sürekli güzellikler peşinde koşardı. Parmağının dokunduğu, fikir babası olduğu projelerin, güzel işlerin haddi hesabı yoktu. İşin ucu bir güzelliğe çıkacaksa eğer yoldan kaçınmazdı, gençlere taş çıkartırdı. Bizimleyken dinlenirdi, dinlenir ve bizi de dinlendirirdi. 

Ümmet-i Muhammed’in bir neferiydi, bir kültür sanat arısıydı. Mürsel Sönmez Ağabey’in Yalova’da naaşı başında dediği gibi “Bir modern çağ alpereniydi.” Alnı secdeye değen herkesi bir araya getirmek için uğraşırdı. Ve bir vakıf insan olarak Asım Gültekin bunu başarmıştı. Türkiye’de ve Dünyanın dört bir yanından her fikirden Müslüman onun yanında birleşebilirdi, birleşiyordu da. 

Gençlerleydi, ruhu hepimizden gençti, genç yaşta kendi dünyasına intikal etti. Yeryüzündeki müminlerle yan yana atan, her insanlık acısına duyarlı, Allah ve Resûl aşkı ile mamur ve rakik kalbi, ne yazık ki genç yaşta bunca yüke dayanamayarak durdu ve muvahhid ruhu rabbine rücû etti. Tıpkı aynı hâl üzere olduğu ve çeşme ahlâkını devam ettirdiği Fethi Gemuhluoğlu gibi, o da, kalp krizi dediğimiz ama gerçekte “ırcıî” emrinin tecellisi olan hükme inkıyad etti. 

Biz şahidiz Rabbim de şahit olsun inşallah. Rabbim onun “Göçtü kervan kalmak yok” sözünün eri olmayı, kervanını gütmeyi bizlere, Asım’ın nesline nasip eylesin. Onun nöbeti bitti, Rabbim nöbeti layıkıyla devralıp, tutmayı nasip eylesin.