Sen Toz Olup Karışırsan Yağmura
Ne derin bir mazimiz var
En azından bir gece
Soğuk vakitler
Kirli banklar
Ellerin tutuşmuş sarılığı
Yüzünde eskimeyen bir bahar
Hüzünleri şehrin içe kapanık
Ağaçlar kuşatmış ormanları
Vakittir bizi çağıracaklar
Vakittir bizi ayıracaklar
Ya sen toz olup karışırsan yağmura
Bulutlar gizler mavi hüznümü
Çıkalım yine evden
Sahte yüzleri
Arındıralım insanlar
Adımlara takılan izlerimizi
Bulutları seyre dalıp
Bekleyelim birbirimizi
Ya sen toz olup karışırsan yağmura
Yağmur evimize düşmeyecektir